Sistem, korku ve zafer

MAÇ her iki takımın amacı doğrultusunda başladı. Mutlaka gol atması gereken G.Saray oyunu rakip alanda oynamaya ve baskı kurmaya çalıştı.

İlk maçtan istediğini almış ve en güçlü yönü hızlı hücumları kullanmak için kendi alanında kalabalık kalan Schalke. Fakat Schalke dengeli ve sabırlı bir başlangıç yaptı aynı zamanda.

Hedefine ilk ulaşan takım attığı golle Schalke olunca avantajı yakaladığını düşünerek kendi alanında daha fazla kalmayı tercih etti. Golü bulup kendi alanına iyice gömülen Schalke’yi sahaya gömen ise Altındirek Hamit’ti.

SEBEPLER…

İLK yarıda maçta Galatasaray’ın bariz anlamda oyun üstünlüğü vardı. Geri düşse de bu üstünlüğü sağlayan;

1-Maç içinde oyun disiplininden kopmamak.
2-Her saniye pas yapmaktan vazgeçmemek.
3-90 dakika geri çekilmeden önde oynamak.
4-Önemli ayakların sorumluluk almasıydı.

İkinci yarı Schalke baskısını yemenin sebebi ise;

1-Kaybetme korkusuyla savunmaya çekilme.
2-Panik ile gelişi güzel vuruşlar yapma.
3-Pas yapamamaktan dolayı mahkum kalma.
4-Önde neredeyse hiç top tutamamak.

HÜCUM VE GOL

MAÇIN sonucunu belirleyecek olan her iki takımın defansıydı. Çünkü iki defans da hata yapan ve kolay goller yiyen bir savunma anlayışına sahipti. Zaten beklendiği gibi de oldu. Fakat asıl fark Galatasaray’ın oyun sistemiydi. Önde Burak-Drogba ikilisinin arkasında oynayan Sneijder ile üretkenliği artan hücum hattı, Melo-Selçuk-Hamit üçlüsü ile önü destekleyen orta saha ve çizgisini daha önde kuran, böylece oyunu kısaltıp baskıyı artıran defans. Yani 4-3-1-2 sistemi ile sahada olan bu sayede Sneijder’i kaleye daha yakın oynatıp daha etkili olmasını sağlayan, Drogba-Burak’ı daha verimli kullanan bir sistem bu. Bu sistemin tek bir hedefi vardır daha fazla hücum. Tek bir amacı vardır daha fazla gol.

Hakan Ünsal – Hürriyet